جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «النور المشتعل من كتاب ما نزل من القرآن في على (علیه السلام)» تأليف حافظ ابو نعيم اصفهانى، محدث و رجالى قرن چهارم و پنجم هجرى، به زبان عربى است كه محمدباقر محمودى آن را گردآورى و تحقيق نموده است. كتاب، مشتمل بر يك مقدمه و خاتمه به قلم محقق كتاب و متن كتاب است كه در ضمن 79 شماره ذكر شده است. محقق اثر در مقدمه‌ اش پس از ارائه شرح حالى از ابو نعيم اصفهانى، به معرفى اجمالى از كتاب «ما نزل من القرآن في على (علیه السلام)» و بيان اهميت آن در بين ميراث مكتوب اسلامى پرداخته است. وى درباره اين كتاب مى‌ نويسد: «و أما كتاب ما نزل من القرآن في على (علیه السلام)، تأليف حافظ ابونعيم، مدلول مطابقى‌ اش خبر از عظمت كتاب مى‌ دهد؛ چرا كه دلالت بر آن دارد كه كتاب مشتمل مى‌ باشد بر آيات قرآنى و بيان نبوى شريف صلی الله علیه و اله كه شارح آن آيات است و به اين كه آن آيات درباره على (علیه السلام) نازل شده است؛ بنابراين، الفاظ كتاب به لحاظ ارزش از شريف‌ ترين الفاظ است؛ چرا كه الفاظ آن برگرفته از كتاب خدا و كلام رسول‌ الله (صلی الله علیه و اله) و معانى آن هم از عظيم‌ ترين معانى است؛ زيرا كه درباره فضائل و خصائص عظيم‌ ترين شخصيت پس از رسول‌الله (صلی الله علیه و اله) است.

«العسل المصفی من تهذيب زين الفتی في شرح سورة هل أتی» نوشته احمد بن محمد عاصمى عالم سنى قرن پنجم است. اين اثر تفسير و شرح سوره هل اتى و فضائل اهل بيت و امير مؤمنان عليهم السلام است. اصل كتاب زين الفتى نام داشته كه مشتمل بر ده باب بوده اما به دليل آنكه ابوابى از آن موجود نيست شيخ محمد باقر محمودى، فصول موجود و يافت شده را با عنوان العسل المصفى تحقيق و منتشر كرده است. مؤلف از فصول نخستين به سرعت گذشته و وارد شباهت هاى آن حضرت به انبياء پيشين شده و به تفصيل درباره هر يك از خصوصيات و مناقب على (ع) كه در آن شباهتى به يكى از انبياء وجود دارد، رواياتى نقل مى كند. محقق بنا به شيوه معمول خود، حجم قابل توجهى از كتاب را به پاورقى ها اختصاص داده و در آن به توضيح يا تخريج روايات پرداخته است.

أئمتنا عبادالرحمن تألیف سعید (احمد سعید) ابومعاش، کتابی است در مورد سیره و زندگانی چهارده معصوم (علیهم السلام) در 2 جلد که در سال 1429ق به زبان عربی نوشته شده است. نویسنده با استفاده از آیات، روایات و اشعار به بیان سیره چهارده معصوم (علیهم السلام) پرداخته و در خلال مباحث، گاه به ادعیه و زیارات آن حضرات اشاره کرده است. "گزارش محتوا" در مقدمه، ضمن اشاره به این نکته که برخی از مخالفین و دشمنان، شیعه را به انحراف از توحید صحیح و غلو درباره ائمه اطهار (علیهم السلام) متهم کرده و چهره مذهب شیعه را، نزد جاهلان، خدشه‌دار کرده‌اند، به آیاتی اشاره شده است که به بیانگر ویژگی‌ها و خصوصیات ائمه (علیهم السلام) می‌باشد. جلد نخست، از دو بخش تشکیل شده است: بخش اول، به بیان روایاتی در سیره پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) اختصاص یافته است. می‌توان موضوع اصلی این روایات را در امور زیر، خلاصه نمود: خداوند نور محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیتش (علیهم السلام) را نور خویش خلق کرده و آنان را برگزیده است؛ طهارت پدران، مادران و اجداد آن حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ ولادت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مغفورله می‌باشد؛ اوصاف و معجزات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ سبقت آن حضرت بر سایر انبیا در اعتراف به ربوبیت حق در عالم ذر و میثاق؛ اولین نمازگزاران در اسلام؛ نسب آن حضرت؛ خداوند آن حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیتش (علیهم السلام) را بر عالمیان برگزیده است؛ تشریح فصول اذان؛ مکارم اخلاق آن حضرت؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیتش (علیهم السلام) بهترین مردم هستند؛ عبودیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و نفی غلو از او؛ معراج؛ ادعیه و وصایا؛ قصاص سواده از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ شروط توحید؛ عبادت آن حضرت و امتناع عمر از کتابت وصیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم). در بخش دوم، روایاتی آمده که به ذکر سیره امیرالمؤمنین (علیه السلام) اختصاص دارد. عناوین کلی و موضوعات مطرح شده در این روایات را می‌توان در امور زیر خلاصه نمود: خلقت حضرت علی (علیه السلام) از نور خداوند؛ نسب وی؛ ولادت او در کعبه؛ علی مظهر ایمان و توحید کاملی که باب دین است؛ شمرده نشدن فضایل آن حضرت؛ جایگاه علی (علیه السلام) نزد خدا و رسولش (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ علی (علیه السلام) حجت خدا و خلیفه او در آسمان و زمین؛ اقوال پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد وی؛ علم علی (علیه السلام)؛ ایمان ابوطالب (علیه السلام)؛ نبی و وصی پدران این امت‌اند؛ صفات و شجاعت و قدرت ملکوتی آن حضرت؛ مکارم اخلاق وی؛ ولایت علی (علیه السلام) مهمترین فریضه بر امت؛ کلمات و خطبه آن حضرت در توحید؛ عبودیت ایشان؛ شکستن بت‌ها توسط وی؛ ادعیه و مناجات مشهور ایشان؛ نزول آیات توحید در شأن وی و وصیت آن حضرت قبل از شهادت.

موسوعه الامامه فی نصوص اهل السنة دائره المعارفی از روایات اهل سنت و یکی از ارزشمندترین کتب مرحوم حضرت آیت الله مرعشی نجفی است که بیش از چهل سال برای تالیف و گردآوری آن زحم مت کشیده و با عالمان بزرگی از مذهب اهل سنت دیدار و از آنها بیش از چهارصد اجازه روایی اخذ کرد. این موسوعه ۴۰ جلد است که قرار است در مراحل مختلف منتشر شود. جلد اول تا پنجم آن درباره کلیات امامت و اهل بیت (علیهم السلام) است و جلدهای ۶ تا ۲۰ نیز شرح شخصیت وجودی حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) است. پیش از این چند مجلد این مجموعه منتشر شده است. منابع “موسوعة الامامة فی نصوص اهل السنة” آثار اهل سنت است، و در آن ها از نقل احادیث منابع شیعه (اگرچه زیدیه) پرهیز شده است.احادیثی که منابع اهل سنت که از منابع شیعه نقل کرده اند، در این مجلدات خودداری نشده است. "جلد هشتم" از این مجموعه به موضوع سیره و افعال امام علی (علیه السلام) در زمان حیات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می پردازد.

موسوعه الامامه فی نصوص اهل السنة دائره المعارفی از روایات اهل سنت و یکی از ارزشمندترین کتب مرحوم حضرت آیت الله مرعشی نجفی است که بیش از چهل سال برای تالیف و گردآوری آن زحمت کشیده و با عالمان بزرگی از مذهب اهل سنت دیدار و از آنها بیش از چهارصد اجازه روایی اخذ کرد. این موسوعه ۴۰ جلد است که قرار است در مراحل مختلف منتشر شود. جلد اول تا پنجم آن درباره کلیات امامت و اهل بیت (علیهم السلام) است و جلدهای ۶ تا ۲۰ نیز شرح شخصیت وجودی حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) است. پیش از این چند مجلد این مجموعه منتشر شده است. منابع “موسوعة الامامة فی نصوص اهل السنة” آثار اهل سنت است، و در آن ها از نقل احادیث منابع شیعه (اگرچه زیدیه) پرهیز شده است.احادیثی که منابع اهل سنت که از منابع شیعه نقل کرده اند، در این مجلدات خودداری نشده است. "جلد ششم" از این مجموعه به موضوع زندگی نامه و شخصیت حضرت علی (علیه السلام) می پردازد.

مَناقِبُ الإمام عَلی بْن أبی طالب (علیه السلام) مشهور به مناقب اِبْن مَغازِلی در بیان مناقب امیرالمؤمنین (علیه السلام) و اهل بیت (علیهم السلام)، اثر ابوالحسن علی بن محمد جُلابی (م. ۴۸۳ق)، معروف به ابن مغازلی، محدث اهل سنت. ابن مغازلی در این کتاب بیشتر به فضائل علی (علیه السلام)، فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و حسنین علیهما السلام پرداخته و درباره دیگر ائمه علیهم السلام به ندرت مطالبی نقل کرده است. ابن مغازلی در تالیف کتاب از منابع شیعه و اهل سنت استفاده کرده. این کتاب با نام مناقب اهل البیت علیهم السلام هم منتشر شده است. نویسنده، مطالب را به صورت مسند و با سلسله سند نقل می‌کند اما نام کتاب‌های مورد استفاده خود را یاد نکرده است. اکثر کسانی که وی از آنها روایت می‌کند از محدثان و دانشمندان اهل واسط هستند. مناقب ابن مغازلی آمیزه‌ای از اطلاعات و گزارش‌های نویسندگان شیعی و اهل سنت است که در این کتاب گرد آمده است

کتاب «موسوعة أهل البیت علیهم السلام» نوشته علی آشور، که به بررسی زندگی چهارده معصوم در بیست جلد می پردازد. جلد چهارم این کتاب به موضوع علي بن ابي طالب علیه السلام می پردازد. برخی از عناوین مرتبط با جلد چهارم شامل: النص علی امیر المومنین علی بن ابی طالب (ع)،لعبة السقیفه، تصریح فاطمه بنت محمد (ص)، تصریح ابوبکر و عمر، تصریح العباس (ع)، النصوص علی اهل البیت و غیره می باشد.

کتاب «الروضة فی فضائل امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام» نوشته شاذان بن جبرئیل قمی از علمای قرن هفتم هجری است از این نویسنده کتاب مشابهی با عنوان فضائل وجود دارد. احادیث و روایات کتاب روضه بدون سند آمده و در مواردی هم که مؤلف بخشی از اسناد را آورده با کلمه «یرفعه» آن را بریده و تکمیل نکرده است. وی منابع خود را هم ذکر نمی کند. کتاب، فصل بندی و تنظیم خاصی ندارد و احادیث به شکل پیوسته و دنبال هم ذکر شده است. هر چند عنوان کتاب، فضائل علی علیه السلام بوده و همه احادیث هم در حول همین عنوان دور می زند لیکن مواردی نادر در لابلای کتاب یافت می شود که درباره دیگر اهل البیت و ائمه است. کتاب روضه از منابع مرحوم مجلسی در کتاب بحار است. ازآنجا که کتاب «الفضائل» اثر شاذان در بردارنده فضائل امیرالمؤمنین و اکثر احادیث آن در الروضه آمده است، برخی در انتساب این کتاب به صورت جداگانه تشکیک کرده‌اند. عده‌ای نیز آن را منتسب به صدوق دانسته‌اند. شیخ حر عاملی می‌گوید: کتاب روضه را به شیخ صدوق نیز نسبت داده‌اند هر چند ثابت نشده است. اما صاحب مستدرک می‌گوید: کتاب فضائل و مختصر آن که روضه نامیده می‌شود از شاذان است. علامه مجلسی هم تاریخ تألیف کتاب را حدود ۶۵۰ ذکر می‌کند و انتساب کتاب به شیخ صدوق را خطا دانسته است.